به گزارش سلامت نیوز به نقل از وری ول هلث، Wellbutrin که با نام عمومی آن بوپروپیون نیز شناخته می شود، یک داروی ضد افسردگی است که ممکن است برای مدیریت افسردگی در اختلال دوقطبی نیز استفاده شود. این دارو در دوز های 75 و 100 میلی گرم رهش فوری، قرص های ولبوترین SR 100 و 150 میلی گرم و 200 میلی گرم رهش پایدار، و فرمولاسیون ولبوترین XL با رهش طولانی 150 میلی گرم، 300 میلی گرم و 450 میلی گرم ساخته می شود.

اگر اختلال دوقطبی دارید، پزشک ممکن است استفاده از Wellbutrin را برای کمک به مدیریت علائم افسردگی پیشنهاد دهد. تحقیقات نشان می دهد که مصرف این دارو می تواند یک گزینه درمانی موثر باشد، اما عوارض جانبی و اقدامات احتیاطی وجود دارد که قبل از شروع مصرف این دارو باید در نظر بگیرید.

بوپروپیون برای اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی یک وضعیت چالش برانگیز زندگی است زیرا با خلق و خوی متضاد شیدایی و افسردگی مشخص می شود که هر دو می توانند کاملاً شدید باشند.

داروهای ضد افسردگی، از جمله بوپروپیون ، به طور گسترده در مدیریت افسردگی در اختلال دوقطبی استفاده می شود. نگرانی هایی در مورد داروهای ضد افسردگی و بیماری دوقطبی وجود دارد. یکی از این نگرانی ها تغییر فاز نامیده می شود که تغییر خلق و خو از افسردگی به شیدایی است و می تواند یک مشکل جدی باشد زیرا شیدایی می تواند منجر به رفتارهای تکانشی یا خطرناک شود.

مطالعات نشان می‌دهند که بوپروپیون در هنگام استفاده از آن در اختلال دوقطبی، همان خطر ایجاد تغییر فاز را دارد که در بسیاری از داروهای ضد افسردگی دیگر وجود دارد.

بوپروپیون ممکن است با مهار بازجذب انتقال‌دهنده‌های عصبی سروتونین، دوپامین و نوراپی نفرین و طولانی‌تر کردن اثر آن‌ها، که از افسردگی جلوگیری می‌کند، علائم افسردگی را کاهش دهد. یک مطالعه در سال 2023 نشان داد که بوپروپیون به اندازه ونلافاکسین به عنوان یک تک درمانی ضد افسردگی برای اختلال دوقطبی II مؤثر است.

دستورالعمل های عمومی برای شروع بوپروپیون

اگر برای اولین بار مصرف ولبوترین را شروع می کنید، پزشک ابتدا داروی شما را با دوز پایین شروع می کند و به دلیل خطر عوارض جانبی، دوز شما را به تدریج افزایش می دهد.

هنگامی که برای اولین بار مصرف بوپروپیون را شروع می کنید، دوز اولیه شما نباید بیشتر از 200 میلی گرم در روز باشد که به صورت دو دوز 100 میلی گرم در روز مصرف می شود، به طور ایده آل با فاصله حدود 12 ساعت از هم و ممکن است به دوز هدف 300 میلی گرم در روز در روز چهارم افزایش یابد که به صورت دوزهای 100 میلی گرمی با فاصله حداقل 6 ساعت از هم مصرف شود. حداکثر دوز 450 میلی گرم در روز را می توان 150 میلی گرم سه بار در روز مصرف کرد.

اگر بیقراری یا بی خوابی را تجربه می کنید، باید دوز کمتری را برای مدت طولانی تری مصرف کنید و یا دوز را به تدریج افزایش دهید. این ها عوارض جانبی رایجی هستند که گاهی ممکن است با شروع مصرف دارو رخ دهند و با تطبیق با آن برطرف شوند.

انتظار نداشته باشید که فوراً بهبود افسردگی خود را احساس کنید. ممکن است دو تا سه ماه طول بکشد تا شما اثرات ضد افسردگی دارو را احساس کنید.

عوارض جانبی بوپروپیون

در اینجا مواردی وجود دارد که باید هنگام مصرف این دارو مراقب آنها باشید:

شایع ترین عوارض جانبی بوپروپیون عبارتند از:

• سردرد
• خشکی دهان
• حالت تهوع
• بیخوابی

اگر این علائم را تجربه کردید، در صورت شدید بودن یا بدتر شدن ناگهانی آنها حتما به پزشک خود اطلاع دهید.

درصد کمی از افراد در حین مصرف بوپروپیون بی اشتهایی را تجربه می کنند، بنابراین بیمارانی که سابقه بی اشتهایی عصبی (محدودیت غذایی عمدی) یا پرخوری عصبی دارند نباید این دارو را مصرف کنند. اگر نمی توانید بیش از 5 درصد از وزن فعلی بدن خود را از دست بدهید، نباید بوپروپیون مصرف کنید.

مطالعات نشان می دهد که بوپروپیون در دوران بارداری مضر نیست. همیشه در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید به پزشک متخصص زنان و زایمان خود اطلاع دهید.

اقدامات احتیاطی و تداخلات بوپروپیون

در دوزهای 400-450 میلی گرم در روز، خطر تشنج شما سه برابر می شود، اگرچه هنوز بسیار بسیار اندک است: از هر 1000 نفر، چهار نفر با دوز به این بالا تشنج از بوپروپیون را تجربه می کنند.

اگرچه نادر است، مصرف بوپروپیون می تواند خطر ابتلا به تشنج را افزایش دهد. اگر دچار اختلال تشنج یا اختلال خوردن هستید، نباید بوپروپیون مصرف کنید زیرا این شرایط خطر تشنج بیشتری را به همراه دارد.

اگر یک نوبت از دارو را فراموش کردید، آن را نادیده بگیرید. خطر تشنج وابسته به دوز است و دو برابر شدن بیشتر احتمال دارد باعث تشنج شود.

تداخلات دارویی و الکل

اگر از یک ضد افسردگی MAOI استفاده می کنید، باید حداقل دو هفته پس از آخرین دوز آن دارو صبر کنید تا بوپروپیون را شروع کنید زیرا این داروها می توانند با یکدیگر تداخل داشته باشند.

هرگز Wellbutrin و Zyban را که بوپروپیون نیز هست مصرف نکنید. Zyban برای ترک سیگار استفاده می شود، اما مصرف هر دو به طور خطرناکی دوز شما را از همان مواد شیمیایی افزایش می دهد.

سایر داروهایی که می توانند باعث تداخل دارویی شوند عبارتند از داروهای ضد روان پریشی، کورتیکواستروئیدها، رقیق کننده های خون و سایر داروهای ضد افسردگی. این داروها ممکن است بر نحوه عملکرد بوپروپیون تأثیر بگذارند یا خطر ابتلا به عوارض جانبی را افزایش دهند.

نوشیدن الکل در صورت مصرف بوپروپیون خطر تشنج را افزایش می دهد.

هرگز بدون مشورت با پزشک خود مصرف دارو را قطع نکنید. قطع ناگهانی دارو ممکن است منجر به ترک و بازگشت علائم خلقی دوقطبی شود. در عوض، با پزشک خود در مورد کاهش تدریجی دوز و سایر درمان ها برای مدیریت علائم دوقطبی خود صحبت کنید.

به خاطر بسپارید

تحقیقات نشان می دهد که بوپروپیون می تواند یک درمان ایمن و موثر برای اختلال دوقطبی باشد. یک مطالعه نشان داد که مصرف بوپروپیون به طور قابل توجهی علائم را در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بهبود می بخشد و با اثرات سایر داروهای ضد افسردگی قابل مقایسه است. با این حال، مهم است که گزینه های خود را با پزشک خود در میان بگذارید تا مشخص شود که آیا برای شما مناسب است یا خیر.

سایر داروهایی که معمولاً برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می‌شوند عبارتند از: تثبیت‌کننده‌های خلقی، داروهای ضد روان پریشی، لیتیوم و انواع دیگر داروهای ضد افسردگی.

روان درمانی همچنین می تواند به مدیریت علائم اختلال دوقطبی کمک کند. انواع درمانی که ممکن است مفید باشد عبارتند از درمان شناختی رفتاری (CBT)، رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) و ریتم درمانی بین فردی و اجتماعی (IPSRT).